Δρχ ή Ευρώ;

   Εάν ξέρει ή άν κοιτάξει κανείς την μεταπολεμική ιστορία ,πιστεύω θα είναι εύκολο να καταλάβει ,πως τόσος κόπος των Άγγλων(1944) και όχι μόνο ,με τη βίαιη καταστολή του ΕΑΜ(Εθνικό Απευλευθερωτικό Μέτωπο) ,με επιρροές απο το Δόγμα Trouman και τη θεωρία του Ντόμινο ,για να μην καταλήξει η Ελλάδα μία κομμουνιστική ,σοσιαλιστική χώρα  που θα συμπαρέσερναι κι άλλες γειτονικές χώρες .Αλλάζοντας την ιδέα των Αμερικάνων απο το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς ,στο μοντέλο της Σταλινικής Ρωσίας(ΕΣΣΔ) και του αυστηρού κρατικού ελέγχου .Άν και η ιστορία κρίνει και γράφεται εκ του αποτελέσματος ,υπάρχει συσχέτηση γεγονότων ,που μπορούν να χρησημεύσουν στην δημιουργία πιθανών σεναρίων.

Le fantôme de la liberté

 Το φάντασμα της Ελευθερίας ,μία ταινία του Luis Buñuel ,ύμνος στο διαφορετικό και την υποκειμενική οπτική.Μια ταινία που αξίζει λίγη ώρα απο τη μέρα σας.

"Ο τρόπος συμπεριφοράς σε μία κοινωνία είναι συγκεκριμένος ,αλλά όχι αυτονόητος"

 

«Ευτυχώς, κάπου ανάμεσα στο τυχαίο και το μυστηριώδες βρίσκεται η φαντασία, το μόνο πράγμα που προστατεύει την ελευθερία μας, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι προσπαθούν συνέχεια να την περιορίσουν ή να την αφανίσουν ολοσχερώς...» Luis Bunuel

"Σκέψη για την ίδια τη σκέψη"

  "Ο άνθρωπος είναι πολίτης δύο κόσμων.Απολαμβάνει δύο ξεχωριστά είδη εμπειρίας ,το πραγματικό και το όνειρο. Καθένα έχει τη δική του λογική και τα δικά του όρια κι ούτε υπάρχει λόγος να θεωρηθεί το ένα πιο σημαντικό από το άλλο." Σωκράτης.

  Αυτό αφορά τον άνθρωπο ,που όπως ο φιλόσοφος αναφέρει μπορεί να μετέχει αναπόσπαστα και στα δύο σύμπαντα. Τι γίνεται όμως με έννοιες που συναντώνται σε όλο το φάσμα,δηλαδή είναι ευμετάβλητες και μπορούν να μεταπηδούν ανενόχλητες ανάμεσα στις σκέψεις και στο βίωμα;

Το μυαλό να συντονίσει τα άκρα

 Πολυγλωσσία. Παλινωδίες. Αντιστασιακά συνθήματα και επικοινωνιακά τρικ. Ομηρικοί καβγάδες στην Βουλή που θυμίζουν νοικοκυρές σε διπλανά μπαλκόνια. Και μέσα σε όλα αυτά μια χώρα βουτηγμένη στον βάλτο της στασιμότητας και της οικονομικής ασφυξίας. Κάπως έτσι συνοψίζονται τα πεπραγμένα της νέας ελληνικής κυβέρνησης στους δυο πρώτους μήνες της ύπαρξης της.

 Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα του, φτιάχνοντας μια κυβέρνηση που στερείται ενιαίας έκφρασης και κοινών ιδεών, κάτι που φάνηκε με το καλημέρα σας, με τις αντιφατικές δηλώσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. 

 Το βασικό όμως πρόβλημα εντοπίζεται στην μη συνειδητοποίηση, σχεδόν του συνόλου του κυβερνητικού σχήματος, ότι οι μέρες που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι αυτοί είναι που κρατούν,πλέον, το τιμόνι στα χέρια.

Ενός λεπτού φωνή

Έλεγαν πως από παιδιά φαινόταν μεγάλα αλανάκια. Εκείνος δημιουργός και αρχηγός της παρέας με την μεγαλύτερη πέραση ανέκαθεν, εκείνος που έφερνε την δερμάτινη μπάλα στα ομαδικά παιχνίδια, στα πάρκα της γειτονιάς κάτι καλοκαιρινά απογεύματα, όριζε πάντα τους κανόνες και τους παίχτες. Μα και εκείνη, είχε την μεγαλύτερη συλλογή από κούκλες, τσάντα με ροδάκια, η ωραία της τάξης, εύκολη η διείσδυση στις παρέες των αγοριών, ισχυρό ταπεραμέντο, επέλεγε 2-3 φίλες ακολούθους.
Ξέρεις, δεν έγραφαν ποτέ ορθογραφία, δεν έλυναν ασκήσεις και δεν διάβαζαν ιστορία. Έκαναν κοπάνες, καθόταν τελευταίο θρανίο, πάντα γαλαρία στις εκδρομές και τα συναφή. – δεν το έκανα εγώ κυρία, ο Γιαννάκης. Για αυτούς, πάντα φταίγανε οι άλλοι, οι πιο εσωστρεφείς, οι πιο αδύναμοι, οι πιο σεμνοί, οι διαφορετικοί, οι ήσυχοι, οι ευαίσθητοι.

Μεγάλωσαν, αλλά δεν άλλαξαν. Εσύ σήμερα ο ψηλός, φουσκωτός και μοδάτος τύπος, ζωγραφισμένος παντού, όλο γούστα και μαγκιά. Εσύ σήμερα η όμορφη, αδύνατη, τσαμπουκαλού και στυλάτη τύπισσα, η εγωκεντρική.

Εσύ που κλώτσησες το καινούριο ποδήλατο του φίλου σου, τότε, πιτσιρικάς, γιατί το ζήλεψες, εσύ που έσπρωξες την φίλη σου για να περάσεις πρώτη, εσύ που φώναξες στον ήσυχο κολλητό σου για να του θυμίσεις ποιος κάνει κουμάντο στην παρέα, εσύ που με την πρώτη ευκαιρία καβγαδίζεις, εσύ με τις τάσεις για επίδειξη δύναμης στους άλλους. Εσύ λοιπόν ο έχων δύναμη να κατηγορήσεις, να εκφοβίσεις, να ξεφτιλίσεις, να χτυπήσεις, να τιμωρήσεις, να αποπλανήσεις, εσύ είσαι μάγκας;;

Εσύ είσαι ένας μεγάλος ανόητος –με τον πιο επιεική χαρακτηρισμό– και δεν εξαιρείται το θηλυκό πρόσωπο φυσικά. Ένας κενός άνθρωπος. Μα και εμείς οι άλλοι, που είμαστε απόντες και ωχαδερφιστές. Με την μοναδική μας ιδιαιτερότητα να αδιαφορούμε και να σωπαίνουμε. Να κρυβόμαστε και να πνίγουμε τις φωνές μας. Κρίμα και για εμάς.

Την έννοια του σεβασμού δεν την καταλαβαίνουν πολλοί, παρά μονό εκείνοι που μεγάλωσαν με αξίες και ιδανικά, μάλλον για έναν κόσμο πιο δίκαιο, αλληλέγγυο, χαρούμενο και φωτεινό. Ξεχάσαμε τι σημαίνει ηθική, ας ελπίσω πως μια μέρα θα την θυμηθούμε πάλι, ας ελπίσω πως μια μέρα θα σταματήσουμε να σωπαίνουμε.

 

Η σημασία της Ουτοπίας

  Τί είναι η ουτοπία ,πώς σχετίζεται με την κοινωνία και γιατί αξίζει κανείς να ασχοληθεί με αυτές;

  Η ουτοπία σαν λέξη έχει συνδεθεί με το εξωπραγματικό και το ανέφικτο όπως δηλώνει και ο Μάμφορντ ,με βάσει τον οποίο θα αναλύσω το φαινόμενο ,στις πρώτες σελίδες του βιβλίου του “Η ιστορία των Ουτοπιών”.Ανεξάρτητα όμως με την σημασιολογική χροιά της λέξης ,η ουτοπία επιδρά στην κοινωνία με τρόπο μοναδικό ,αν αναλογιστεί κανείς το ανεκπλήρωτο που εμπεριέχει ως έννοια.

Περί Φιλοξενίας

   Η έννοια της φιλοξενίας αναφέρεται στην πράξη της περίθαλψης και φροντίδας ενός ξένου στην οικία κάποιου.

   Ο μετανάστης είναι ο Άλλος θα υποστηρίξουν οι ξενοφοβικοί ,με το αντίπαλο δέος να υποστηρίζει πως είμαστε όλοι μετανάστες.Το ίδιο το σύνορο του έθνους κράτους διαμορφώνει την αίσθηση του εθνικισμού ,αφού αναπόφευκτα ,διαχωρίζει τον ξένο από τον γνωστό ,το οικείο από το ανοίκειο, τον όμοιο από τον ανόμοιο.Το σύνορο είναι βέβαια κι εκείνο που ορίζει καθήκοντα και εξουσίες στο κράτος.

Και εγένετο...Grafida.

 Θέλετε να κάνουμε ένα blog; Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάπως έτσι ξεκινάει οτιδήποτε σ' αυτή την ζωή. Κάποιος ρίχνει μια ιδέα, κάποιοι ενθουσιάζονται και λένε "γιατί όχι"; ή "γιατί δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα"; και κάπως έτσι δημιουργείται αυτό που έχετε μπροστά σας.

 "Και πώς θα το πούμε"; "Τι θα γράφουμε"; "Θα είναι είναι καλό"; Και κυρίως "θα γίνει κάτι που θα μας συντροφεύει για καιρό ή μόλις μας φύγει ο αρχικός μας ενθουσιασμός θα το παρατήσουμε στην τύχη του";

 Όλα αυτά τα ερωτήματα πέρασαν και περνούν ακόμη από το μυαλό όλων μας και ίσως οι απαντήσεις να αργήσουν να έρθουν. Για ένα όμως πράγμα είμαστε σίγουροι. Θέλουμε να μπορούμε να εκφράζουμε ελεύθερα την άποψη μας για οτιδήποτε μας προβληματίζει και να μπορέσουμε να μοιραστούμε, με όσους είναι πρόθυμοι να μας διαβάσουν, τις εμπειρίες που βιώνουμε και τις γνώσεις που αποκτούμε καθημερινά μέσα από τις πρώτες αληθινές μας επαφές με αυτό που αποκαλούμε "σύγχρονη κοινωνία".

21ος

  Δεν αλλάζει ο τρόπος που σκέφτεσαι τον τρόπο που ζεις ,αλλά το πώς ζεις αλλάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι  υποστήριξε ο Μαρξ με λίγα λόγια. Και το πώς σκέφτεσαι ,καθορίζεται από την εκάστοτε κοινωνία ,που δημιουργεί τα λεγόμενα στερεότυπα και ορίζει νοήματα που στη συνέχεια συστηματοποιούνται και διανέμονται για μαζική κατανάλωση .

Εν ολίγοις Δημοκρατίας

   Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει κατά καιρούς για "κρίση της Δημοκρατίας".Η Δημοκρατία λοιπόν όπου από τα συνθετικά της ,μπορούμε να καταλάβουμε πως νοείται ως η εξουσία του λαού ,το πολιτικό εκείνο σύστημα που οραματίστηκε ο Κλεισθένης,(ο οποίος εξορίστηκε δις από τους Αθηναίους ),και θεμελίωσε ο Σόλωνας , περνάει κατά καιρούς κρίσεις ,όχι επί της ουσίας του πολιτεύματος ,αλλά στην συνείδηση των πολιτών της.