Το μυαλό να συντονίσει τα άκρα

 Πολυγλωσσία. Παλινωδίες. Αντιστασιακά συνθήματα και επικοινωνιακά τρικ. Ομηρικοί καβγάδες στην Βουλή που θυμίζουν νοικοκυρές σε διπλανά μπαλκόνια. Και μέσα σε όλα αυτά μια χώρα βουτηγμένη στον βάλτο της στασιμότητας και της οικονομικής ασφυξίας. Κάπως έτσι συνοψίζονται τα πεπραγμένα της νέας ελληνικής κυβέρνησης στους δυο πρώτους μήνες της ύπαρξης της.

 Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα του, φτιάχνοντας μια κυβέρνηση που στερείται ενιαίας έκφρασης και κοινών ιδεών, κάτι που φάνηκε με το καλημέρα σας, με τις αντιφατικές δηλώσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. 

 Το βασικό όμως πρόβλημα εντοπίζεται στην μη συνειδητοποίηση, σχεδόν του συνόλου του κυβερνητικού σχήματος, ότι οι μέρες που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι αυτοί είναι που κρατούν,πλέον, το τιμόνι στα χέρια.
 Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο και το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει την πλειοψηφία υπουργών και βουλευτών είναι αν θα πάρουν ή όχι τα αυτοκίνητα που δικαιούνται(;) και ποιος θα κάνει τις περισσότερες εμφανίσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, για να εκφράσει, ως επί το πλείστον, την διαφωνία του με τα όσα γίνονται και λέγονται στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας.

 Ήρθε λοιπόν η ώρα ο κ. Τσίπρας να βάλει σε τάξη την κυβέρνηση του και να απαιτήσει από όλους την απαραίτητη σοβαρότητα και υπευθυνότητα που αρμόζει στην περίσταση. Να απαιτήσει έργα και όχι λόγια από τους υπουργούς του και να μην διστάσει να στείλει στο σπίτι τους, όσους νομίζουν ότι η δουλειά τους τελείωσε με την τοποθέτηση τους στην υπουργική καρέκλα.

 Για να συμβούν όλα αυτά όμως, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο κ. Τσίπρας ότι η θέση του πρωθυπουργού αποτελεί μια μοναχική και λίγο εγωιστική θέση και πως δεν χρειάζεται να συζητάει τα πάντα με τους πάντες για να καταλήξει σε μια συμβιβαστική λύση. Ο ρόλος του είναι να παρεμβαίνει εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα και να εφαρμόζει λύσεις που, μπορεί από την μία να δυσαρεστούν κάποιους στο κόμμα του, αλλά από την άλλη ευχαριστούν τον λαό που τον επέλεξε γι' αυτό το αξίωμα.

 Ήδη οι επιπλήξεις  σε ορισμένους υπουργούς για τις συνεχείς τηλεοπτικές τους εμφανίσεις και η απόφαση του να πάρει πάνω του όλη την διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, δείχνουν ότι έχει αρχίσει σιγά σιγά να κατανοεί τον ρόλο του και ότι προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτόν. Άλλωστε η έλλειψη προτερης  εμπειρίας αποτελεί ελαφρυντικό. Σημασία όμως έχει να συνεχίσει αυτή την τακτική για να μπορέσει επιτέλους να εφαρμόσει όλα όσα οραματίζεται για την προβληματική αυτή χώρα που λέγεται Ελλάδα.

Υ.Γ. Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα λάθη μας. Το αντίθετο μάλιστα. Και η τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπουλου στην θέση του προέδρου της Βουλής αποστείλει ένα από τα λάθη που πρέπει να παραδεχθεί ο πρωθυπουργός. Σε μια Βουλή με τόσο εχθρικό κλίμα, χρειάζεται ένας πρόεδρος που θα μπορεί να συνθέτει απόψεις και όχι να ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά, δημιουργώντας εκρηκτικό κλίμα σε κάθε συνεδρίαση.

Φώτης